Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Τέλος..

Το σχολείο τέλειωσε και το Πάσχα αρχίζει μόνο που.....
                                          Να τα παιδιά είναι χαρούμενα όπως και εγώ όμως κάποιες φορές με πιάνει κάτι σαν μεγάλη θλίψη όπου θέλω να βγω έξω και να αρχίζω να τρέχω και να χτυπάω τα κουδούνια των φίλων και των δασκάλων μου και να πάμε όλη στο σχολείο να κάνουμε τις τρέλες μας! Δεν είναι τόσο εύκολα να αποχωρίζεσαι τους συμμαθητές σου που τους έχεις επτά ώρες την μέρα μαζί σου με την γκρίνια τους , με τον θυμό τους , με το όμορφο χαμόγελο τους και την μεγαλύτερη και ομορφότερη αγκαλιά του κόσμου. Πραγματικά δεν ξέρω πως θα τους αποχωριστώ το καλοκαίρι έστω για τρεις μήνες. Κάποιες φορές περνάω τόσο ωραία μαζί τους που θέλω να μείνω αιώνια δίπλα τους σαν να είμαι ο Άγγελος Φύλακας τους..Θέλω ο ένας μήνας να κρατάει 1 χρόνο και η μια ώρα 1 μήνας έτσι θα περνάμε καλύτερα και θα είμαστε πιο πολύ μαζί... Τους Αγαπώ όλους όσο τίποτα άλλο και επειδή με έπιασαν τα ζουμιά και για να μην πιάσουν και εσάς  έκτος αν σας έπιασαν ακούστε το αγαπημένο μου τραγούσι και το αφιερώνω στα καμάρια μου.....Δηλαδή στο Ε'2!!!

Ακούστε:

1 σχόλιο: